Część 22.

Ciepły wieczór, wspaniały na jakiś miły spacer.
Nie potrafiłem przebaczyć Chesterowi tego co mi zrobił... ale mimo to.. nadal tak bardzo go kocham.
Bezchmurne niebo , tylko ja i Rob. Trzymając się za ręce,myślę o wszystkim co mnie otacza. 
- Mike? - Zatrzymaliśmy się i spojrzeliśmy na siebie. Jego włosy powiewały na delikatnym ciepłym wietrze, a światło lamp ulicznych ulicy odbijało się od szkieł jego okularów, przez które dopatrywałem się jego ciemnych oczek. - Chciałbyś ze mną być Mikey ? - powiedział. - Jasne. - Moja odpowiedź brzmiała tak jak by chłopak stojący przede mną rzucił na mnie zaklęcie. - Naprawdę ? - Odpowiedział ekscytując się tym jak małe dziecko. - Tak, Rob, naprawdę. - Uśmiechnąłem się do niego, a on szczęśliwy złapał moją twarz w dłonie i pocałował mnie w czoło.


Siedząc naprzeciwko niego na łóżku , w tej ciszy , tak bolesnej ciszy , Chester gapiący się w jakiś punkt , z bólem wymalowanym na twarzy. To tak boli, ten widok tak boli. - Zrobiłbym wszystko... - Zacisnął oczy, a po jego policzkach spłynęły łzy. - Dałbym się molestować za to być do mnie wrócił ! - wykrzyczał przez łzy, te słowa uderzyły we mnie , jak fala z wybuchu jakiejś bomby. Te słowa były dla mnie szokujące, nie za sprawą tego że wypowiedział je chłopak. Były szokujące dlatego że powiedział je własnie Chester. - Skąd ty...
- Znalazłem swój pamiętnik, przeczytałem cały... wiem już wszystko.  - I co ja mam mu teraz powiedzieć ? 


Siedząc sobie na kanapie w studio, patrzę na siedzącą naprzeciwko mnie siostrę, skupioną nad malowaniem paznokci na czarno. Moich paznokci. Jesteśmy tylko ja ,Joe i Chaz przy barku popijający herbatę, lustrujący studio pustym spojrzeniem. Rob podszedł do Chestera , skąd tu się wziął do licha Rob ? Spojrzał na niego przepraszającym spojrzeniem i powiedział ledwo słyszalnym szeptem. - Chazzy, masz mi to za złe ? - Chłopak odwrócił się w stronę perkusisty i rzucił mu smutne spojrzenie. - Jak mam ci mieć to za złe ? Mam ci mieć za złe że miałeś rację ? Mam ci mieć za złe że Mike jest z tobą szczęśliwy ? Ja ci dziękuję Robert... - Długowłosy chłopak przytulił Chaza. 


Wracam do domu, odpalam komputer, i pierwsze co robię to zaglądam na pocztę E-mail. 
Znajduję na niej wiadomość od nieznanego nadawcy. Film. Odtwórz. 
Słychać szum, tak jak by filmik nie został nagrany zbyt profesjonalną kamerą. 
Na obrazie widzę Piękny widok, miasta nocą , po autostradach jeździ pełno samochodów, w licznych blokach palą się światła, a w tle słychać sygnał karetki, bądź policji, normalny motyw, ktoś pojawia się na ekranie , Chester, uśmiecha się. To jest niepokojące. " Cześć Mike " odezwał się w końcu. " Pamiętasz to piękne miejsce ? " Pytając o to, pokazał gestem ręki na krajobraz za nim.  " Nasze wszystkie romantycznie spacery miały tutaj miejsce. Pamiętasz ? " Z twarzy nie znikał szeroki uśmiech. Spojrzał na zegarek " 22.36 , tak, to ta godzina, jutro o tej samej godzinie będę tutaj by ze sobą skończyć . Co Mike...Zrobię to ? Znasz mnie na tyle by stwierdzić czy to zrobię ? "Zaczął chichotać , mogę dać sobie rękę uciąć że jest pod wpływem narkotyków. " CO MIKE ?! " wykrzyczał nienawistnie. " ZROBIĘ TO ? BO ODPOWIEDZ MI ! ZROBIĘ TO ?!? " Po tym znowu wybuchnął śmiechem , a nagranie wyłączyło się. Jeszcze przez chwilę siedziałem wpatrzony w informację " Czy odtworzyć  ponownie ? " lecz nie o tym myślałem. Myślałem nad pytaniem które mi zadał. 
Jak dobrze go znam ? Czy jest w stanie to zrobić ? ... Jest w stanie...


- Mike, dzwoniłeś , co się stało ? - Rob zjawił się w mgnieniu oka w moim domu. 
Otworzyłem mu nagranie które otrzymałem kilka godzin temu, chłopak tak samo jak ja nie mógł uwierzyć w to co widział przed chwilą na ekranie. - Nie, on nie może zrobić sobie krzywdy... - Powiedziałem marszcząc czoło i wbijając wzrok w podłogę. Robert przytulił mnie. Nie wiedział jak może mi pomóc, może tylko być teraz obok, nie może mi pomóc, ani mnie ani Chaz'owi. Wtulając twarz w jego szyję rozkleiłem się, to już nie na moje nerwy, nie potrafię już tak dłużej. Wszystko nie po mojej myśli. - Nie płacz Michael proszę.. - poprosił , mówiąc delikatnym tonem. Zadzwonił mu telefon. Chłopak spojrzał na ekran swojego IPhone - Chester ? - Spojrzałem na niego , nie wiedziałem co powiedzieć. Odebrał. - Słucham ?
- Witaj Rob. - w słuchawce rozniósł się śmiech, Robert włączył głośnik i dał palec na usta, i tak bym nic nie powiedział. - Zaczyna się jak w dobrym horrorze nie ? Wiesz jak fajnie bierze się heroinę dzień w dzień ? Nie wiesz ! - Zachichotał - Bo nie brałeś, żałuj , tak cudowne uczucie, może będę tak zjarany że nie zorientuję się że skoczyłem ! - Wybuchnął złowieszczym śmiechem. Boże co... Chester.