Rozdział 11.

Minął już rok od śmierci Taylor...
Dalej wszyscy za nią bardzo tęsknimy.. ale, musimy żyć dalej.
Chłopcy normalnie już rozmawiają, śmieją się, spotykają z nami od mniej więcej czterech miesięcy, żyjemy normalnie, wszyscy żyjemy normalnie...
eh... spoczywaj w pokoju Tay, kochaliśmy cię.

*.*.*

- Przytyłeś, za niedługo ludzie będą sądzić że to ty jesteś najgrubszy w zespole a nie Mr.Hahn.
Powiedziałem złośliwie, wtulając się w plecy chłopaka. - No przepraszam że nie jestem tak zajebiście seksowny jak ty... - Powiedział ironicznie, zapinając guziczki w swojej koszuli.
- Jestem seksowny? - Wyszeptałem mu do ucha, uśmiechając się cwanie. 
- Przecież wiesz.. - Powiedział smutno, poprawiając kołnierzyk. 
- Wiem, ale chcę to usłyszeć od ciebie. - Stwierdziłem, po czym włożyłem mu złośliwie zimne dłonie pod koszulę, on zaś syknął zaciskając ręce w pięści, co spowodowało u mnie trudny do opanowania rechot. 
- Bardzo zabawne. - Powiedział zimno, odwracając się do mnie przodem, chcąc zamordować wzrokiem. 
- No przepraszam, wiesz że jestem wredny. - Powiedziałem spokojnie, próbując zrobić najbardziej rozbrajającą minę jaka potrafię. - Zawsze działa.
Mike przewrócił oczami, i objął mnie w pasie.
- Jak można kogoś tak kochać, i nienawidzić jednocześnie?
Zapytał, po czym wyszczerzył się na całą twarz.
- Można, jak się jest moim chłopakiem. - Odpowiedziałem, po czym pocałowałem go w nos.
- Idę do sklepu, chcesz coś? - Zapytał , patrząc mi w oczy tymi pięknymi ślepkami, które sprawiają że się rozpływam. - Nie, ja się chyba zdrzemnę... - Stwierdziłem, uśmiechając się delikatnie. Po czym rzuciłem się na łóżko, a Spike stał jak wryty patrząc na mnie jak na idiotę.
- O co ci chodzi? - Zapytałem zdejmując z siebie koszulkę, po czym rzuciłem ją gdzieś w głąb pokoju. 
- O nic, o nic... - Powiedział, zakładając płaszcz następie opuszczając pomieszczenie.

Czy to był foch? Nie.. To był po prostu Mike.

***

Gdy otworzyłem oczy zobaczyłem coś dziwnego..
trudnego do przegapienia.
Bylem przykuty kajdankami do łóżka.
NO HALO, TO ZAWSZE JA PRZYPINAM MIKE'A DO ŁÓŻKA A NIE NA ODWRÓT.
Rozejrzałem się po pomieszczeniu i od razu natknąłem się na stojącego tuż obok Shinodę, uśmiechającego się do mnie. - Co robisz? - Zapytałem z rozbawieniem, ten zaś usiadł obok mnie. - A co.. Ty sobie możesz mnie przywiązywać a ja ciebie nie?
No niby racja, ale dla mnie to coś całkiem nowego , co oznacza że strasznie się stresuję.
- Ja nie mam takich łaskotek jak ty.. - Powiedziałem z chęcią obrony, ale nawet nie wiem przed czym. Chłopak pochylił się nade mną, patrząc mi głęboko w oczy. 
- Mam się ciebie bać? Bo zachowujesz się jak psychopata...- Stwierdziłem, wyciągając na wierzch dolną wargę, robiąc minę zbitego psa.  On zaś zaśmiał się tym swoim zmysłowo niskim głosem i pocałował mnie delikatnie.
TAK BARDZO INACZEJ.
Jego dłoń którą podpierał się na moim brzuchu zaczęła zjeżdzać niżej, i niżej, niebezpiecznie nisko.
Nie chcę wyjawiać szczegółów....
Gdy chciałem zaprotestować, zaczął mnie całować jeszcze namiętniej co odwróciło moją uwagę tylko na ułamek sekundy.
 Skubany.
No tak, to działa w dwie strony, jak ja wiem wszystko o nim, to on wie wszystko o mnie...
Jestem bardzo czuły na jego dotyk, więc nie ma problemu z wprowadzeniem mnie w stan podniecenia...
Każdy ma w sobie coś czego nie lubi, a u mnie jest to strasznie krępujące.
Najbardziej zażenowany byłem, gdy poczułem jak na moich policzkach pojawiły się rumieńce.
- Śliczny rumieniec Chazzy. - Wyszeptał mi do ucha, śmiejąc się cicho.
Dziwnie to zabrzmi, ale czuję się przyjemnie upokorzony...
Po jakimś czasie,Dłuższym czasie..
 jego ręka opuściła moje spodnie, zostawiając mi na twarzy lekki uśmiech, i różowy rumieniec, którego tak bardzo nie chcę... 
- Nie rób mi tak.. - Powiedziałem, uśmiechając się do siebie. Nawet nie chcę otwierać powiek, jak spojrzę mu w oczy to chyba się spalę ze wstydu.
- Czemu? Wydaje mi się że ci się podobało... - Wymamrotał, cicho trzymając dłoń na moim podbrzuszu, gładząc go kciukiem , zahaczając o pępek. 
Powiedziałem że nie mam takich łaskotek jak on, co nie oznacza że nie mam ich w cale. Podciągnąłem się trochę, i zacząłem się śmiać z samego siebie.
Chłopak zaś wziął dłoń z mojego brzucha, i przesunął ją aż do mojej szyi, na której ją delikatnie położył. 
- Otwórz oczka.. - Poprosił, całując mnie delikatnie po karku, ja za to sapnąłem cicho, z chęcią uduszenia go, czego nie mogę zrobić, bo mam skute ręce...
- Nie. - Zaprzeczyłem, śmiejąc się pod nosem. 
- Dlaczego? - Zapytał zdezorientowany, podnosząc się.
- No bo.. nie chcę.. - Odpowiedziałem, żałośnie się uśmiechając.
No.. nasza wspólna cecha,
lubimy na kimś wymuszać by się do czegoś przyznał, nawet jak już znamy prawdę...
- Proszę. - Wyszeptał niespodziewanie, ponownie gładząc mnie dłonią po splocie słonecznym.( brzuch )
Westchnąłem cicho, i nieśmiało uchyliłem powieki momentalnie nawiązując kontakt wzrokowy z chłopakiem. Znowu poczułem ciepło na policzkach. Pierwszy raz odkąd pamiętam jestem tak nieśmiały w stosunku do Shinody. Po chwili jednak chłopak wstał , a ja podniosłem na niego wzrok. - Gdzie idziesz? - Zapytałem smutno, widząc jak opuszcza pokój. - Na spacer. - Krzyknął z pomieszczenia obok. - Nie zostawiaj mnie tak.. - Poprosiłem, nieświadomie robiąc minę zbitego psa.
- Mike?! - Krzyknąłem za nim, podnosząc się lekko blokowany przez kajdanki. - No Proszę cię Mike. - Położyłem się z powrotem, wzdychając głęboko. 
- No dobrze, skoro tak ładnie prosisz... - Powiedział rozbawiony Shinoda, wracając do pokoju. 
- Już się bałem że mnie tak zostawisz... - Stwierdziłem z ulgą, że jednak wrócił.  
- Bałeś się? - Zapytał, robiąc trik z brwiami. 
- Oh.. wypuść mnie wreszcie. - Mike rzucił mi niezadowolone spojrzenie, w taki sposób że się przestraszyłem. 
- Proszę wypuść mnie. - Sprostowałem, przyglądając się jego reakcji, on zaś tylko się uśmiechnął i rozkuł mi kajdanki, po czym usiadł obok mnie. - Nienawidzę cię. - Stwierdziłem, patrząc na niego z fochem. - Ja ciebie też kocham. - Powiedział zmysłowym tonem, zamykając oczy i wyszczerzając się na całą twarz. Ja zaś naparłem na niego, przewracając nas na materac łóżka. - Lubisz dominować co? - Zapytał , podnosząc jedną brew. - A jak by inaczej.. - Stwierdziłem śmiejąc się sam do siebie on zaś przyłożył mi lodowate dłonie do brzucha, a ja zagryzłem wargę podczas gdy chłopak miał bekę z mojej reakcji. - Okey, nie rób tego nigdy więcej.
- Okey, to wsadzę ci je w spodnie...
- Boże nie! - Krzyknąłem, siadając mu na biodrach i łapiąc go za nadgarstki w ekspresowym tempie. 
- Serio masz słodkie rumieńce. - Stwierdził, a ja smutno schowałem twarz w dłonie. 
- Nie śmiej się ze mnie.. - Wybełkotałem , a chłopak położył mi ręce na udach gładząc je powoli w dół i w górę.
 Jak by chciał mi zrobić na złość, to dał by mi je na talię, i wtedy dostałbym chyba zawału lub szoku termicznego... Ale nie zrobił tego..
No dobra, przesadzam.
Oboje wiemy w którym momencie przestać.
I za to go między innymi kocham.
On, nie zrobił teraz niczego złego...
ehh..
Odsłoniłem zarumienioną twarz, a chłopak usiadł nadal ze mną na biodrach, i szeroko się uśmiechnął.
- Ale ja się z ciebie nie śmieję, naprawdę uważam że wyglądasz słodko. - Uśmiechnąłem się delikatnie, a chłopak zrobił minę pt: " Coś mi się przypomniało" :
- Ej.. wiesz że Brad z kimś kręci? - Powiedział entuzjastycznie. 
- Coo? Z kim? - Zapytałem zdziwiony, z Bradem nie widziałem żadnej kobiety poza jego Matką, od czasu śmierci Tay, więc to jest nowość. 
- Z Jakąś Jessy, wysoka brunetka, czarne lokowane włosy, prosta grzywka, i ciemno karmelowe oczy. Oczy to ma najlepsze, zajebiste są. - Spojrzałem na niego z pod łba, a on tylko zarechotał. 
- Nie ma osoby z piękniejszymi oczami niż ty no, nie dąsaj się. - Zakpił, całując mnie w policzek. 
- Wiesz że zachowujemy się nieco pedalsko?
- Pedalsko? Nieee... - Zaprzeczył, wybuchając śmiechem. 
*.*.*
Ale dziwnie bardzo krótkie hahaha xD
Tak bardzo w moim stylu. ;-;